ಸಾಹಿತ್ಯ

ಮದುವೆಯೇನೋ ಆಯಿತುಸಹಜ ಅಲ್ಲವೇ ಮಕ್ಕಳ ಬಯಕೆ,ಹೊತ್ತಳು ಈ ತಾಯಿದೇವರಿಗೆ ಹರಕೆ,ದೇವರಿಗೆ ಕೇಳಿಯೇ ಇಲ್ಲ,ಮಕ್ಕಳಿಲ್ಲ ಎಂಬ ಕೊರಗುಈಕೆಗಿಲ್ಲ,ನಾಡಿನ ತುಂಬೆಲ್ಲಾ ನೀಬೆಳೆಸಿದ ಸಸಿಗಳು,ಇಂದಾಗಿವೆ ಅವೇ ಹೆಮ್ಮರಗಳು,ಇಲ್ಲವೆಂದರೆ ಈಕೆಗೆ ಮಕ್ಕಳು,ನಂಬುವುದಿಲ್ಲ ನಾಡಿನ ಮಕ್ಕಳು,ಒಂದಲ್ಲ, ಎರಡಲ್ಲಾ, ನೂರಾರೂ ಅಲ್ಲ, ಸಹಸ್ರಾರು

ಅಜ್ಜಿಯು ಹೇಳಿದ ಕಥೆಗಳ ಮೌಲ್ಯದಲಿಕಳೆದೆನು ಬಾಲ್ಯವ ಪ್ರೀತಿ ಮಮತೆಯಲಿ ತಾಯಿ ನೀಡಿದ ಮಮತೆಯ ಮುತ್ತುಅದು ನನ್ನ ಬಾಳಿಗೆ ಮರೆಯದ ತುತ್ತು ದೊಡ್ಡಮ್ಮ ಚಿಕ್ಕಮ್ಮರ ಸೌಜನ್ಯದ ಸಲುಗೆಸ್ಫೂರ್ತಿಯ ಬೆನ್ನೆಲುಬು ನನ್ನ ಬದುಕಿಗೆ ತಿದ್ದಿ ಬುದ್ಧಿಯ ಹೇಳಿದರು

ಬಾಲೆಯ ಬಾಳಿ ಬೆಳಗಲಿ ಹೆಣ್ಣು ಹುಟ್ಟಿತ್ತೆಂದು ಹೆಣಗಾಡುವಿರಾ!!?ಹೆಣ್ಣೆತ್ತವಳೆಂದು ಅಣಕಿಸುವಿರಾ!!?ಹುಟ್ಟವ ಮುನ್ನವೇ ಹೆಣ್ಣೆಂದು ಹೊಸಕಿ ಹಾಕುವಿರಾ!?ನಿಮ್ಮ ಹೆತ್ತವಳು ಹೆಣ್ಣಲ್ಲವೇ?..ನಿಮಗೆ ಒಲವಿನ ತೃಷೆಯ ತಣಿಸಿದವಳು ಹೆಣ್ಣಲ್ಲವೇ?ಮಹಿಳೆ ಇಳೆಯಂತೆ ತ್ಯಾಗಗುಣಿಹೊಂದಿಕೊಂಡರೆ ನಮ್ರತೆ ನಾರಿಮಣಿಎಲ್ಲ ಕ್ಷೇತ್ರದಿ ಸಾಧಿಸುತಿಹ ಅಗ್ರಗಣಿಮುಟ್ಟಿನ ನೆಪದಿ

ಮಾತೆಯಾಗಿ, ಮಡದಿಯಾಗಿ,ಮಗಳಾಗಿ ನಿಷ್ಠೆಯಿಂದ ನಿಭಾಯಿಸುತ್ತಿರುವೆ,ನಿನಗೆ ದಕ್ಕಿದ ಪದವಿಯನ್ನು ಎಲ್ಲವೂ ಶಿವಲೀಲೆ ಎಂದು ಹೆಣ್ಣೆಂದರೆ ದೀನಳಾಗಿ, ದಯೆಯಿಂದ, ಧರ್ಮಕ್ಕಾಗಿ ಅನೀತಿಯನ್ನು ಆಳಿಸಿ,ತನ್ನೆಲ್ಲಾ ಭಾವನೆಗಳ ಬುತ್ತಿಯನ್ನು ಎದೆಯೊಳಗಿಟ್ಟು, ತನ್ನನ್ನೇ ಅರ್ಪಿತವಾಗಿ,ಸದ್ಗುಣಗಳ ಬಿತ್ತರಿಸುವ ಸಂಜನಾಳಂತೆ ಹೆಣ್ಣೆಂದರೆ ಜೀವನವೆಂಬ ಕೊಳಲಿನೊಳಗೆ